Interview on Belgian basketball (Dutch)

Onderstaand interview is integraal te lezen op de Facebook pagina van ‘Limburg Basketbal’. Het interview dateert van 22 februari 2021.

Wij hadden een boeiend gesprek met coach Pascal Meurs. Pascal was de voorbije jaren vooral actief in het buitenland, als coach en als FIBA docent.

Welk land heeft op jou het meeste indruk gemaakt als basketbal-land?

“Ik ben een grote fan van het Spaanse basketbal. Om meerdere redenen. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat zij de beste jeugdopleiding ter wereld hebben. En nochtans is Spanje als land zeker nog niet helemaal hersteld van de bankencrisis en krijgen zij nu opnieuw zware klappen door Corona. Het heeft niet altijd enkel met budgetten te maken. De passie voor het spelletje spat er daar van af, op alle niveaus. Het zit daar zo ingebakken in de cultuur.

Voorts vind ik Frankrijk een voorbeeld op het vlak van hun federatie. De manier waarop zij hun sport promoten en er hun sterren bij betrekken vind ik zeer goed.

En ik kan het niet laten om Litouwen te vermelden, het land waar basketbal de nationale sport is. Een land van 3 miljoen inwoners dat altijd voor de medailles strijdt op de grote tornooien. Zoals er hier op grote schermen op café naar voetbal gekeken wordt, gebeurt dat daar voor basketbal. De hashtag #ballislife gaat daar pas echt op.”

Wanneer ben jij beginnen coachen?

“Onder invloed van mijn broer ben ik rond mijn 10e beginnen basketten bij Basket Peer, op minder dan een kilometer van mijn thuis. Na enkele jaren maakte ik dan de overstap naar de FIBA jeugd van Debic Heusden en Basket Bree, waar ik heel even mocht proeven van het eerste klasse basketbal. Maar het spelen zelf bleek later moeilijk te combineren met mijn studies in Leuven. Bovendien had ik zeker niet genoeg talent om het te maken als profbasketter. Maar aan het einde van mijn studies ben ik dan wel een jeugdploegje beginnen coachen, opnieuw dicht bij mijn roots, in Peer. Eerder door toeval heb ik in mijn beginjaren vooral dames gecoacht. Na enkele jaren DBC Houthalen tot het hoogste niveau in België, kreeg ik dan in 2012 voor het eerst de kans om een profcontract te tekenen als coach in Frankrijk. Sindsdien ben ik als coach professioneel aan de slag geweest in Spanje, Nederland en Luxemburg.

Daarnaast heb ik als FIBA docent coaching clinics mogen geven in verschillende landen waardoor ik de basketcultuur en -organisatie op die plaatsen beter begrijp.”

Als je het basketbal in de wereld bekijkt, hoe schat je dan het Belgisch basketbal in?

“Het is een pijnlijke vaststelling dat het niveau van onze Belgische competitie het laatste decennium jaar na jaar een beetje achteruit gaat. Er is een overaanbod aan kwalitatief mindere buitenlanders die meestal maar kortstondig blijven. Ofwel zijn ze niet goed genoeg en worden ze doorgestuurd. Ofwel steken ze er wel bovenuit en vertrekken ze al snel naar een betere league. Precies om die reden denk ik dat fans zich moeilijker kunnen identificeren met een team. Minder fans en supporters heeft dan weer tot gevolg dat er minder media aandacht is. Idem dito voor sponsors en de aangroei bij de allerkleinsten.

De BeneLeague biedt nieuwe opportuniteiten?

De beslissing voor de BeNeLeague is nu genomen. Dat biedt zeker een nieuwe start en opportuniteiten waar we voluit moeten voor gaan. Ik hoop dat we er klaar voor zijn. Maar denken dat de oplossing gewoon gaat komen van een andere format, zou een grove fout zijn. Op die manier gaan we opnieuw enkele jaren ter plaatse trappelen. Nochtans is die situatie niet onomkeerbaar. Kijk naar onze Belgische basketbaldames die al jarenlang systematisch tot de Top 5 op de jeugd EK’s behoren. De combinatie met enkele uitzonderlijke talenten als Meesseman en Allemand maakt ons zelfs een kanshebber voor een medaille op de Olympische Spelen mits de juiste aanpak. Dat is uniek! Des te pijnlijker is de vaststelling dat België er de afgelopen jaren hiermee niet in geslaagd is onze hoogste dames divisie op te waarderen qua populariteit, fanbase en mediabelangstelling. Evenals de vaststelling dat meerdere teams op het hoogste niveau met 7 buitenlanders spelen, zonder uitzonderlijke resultaten.”

Jij bent een fan van de Euroleague?

“Omdat het meer “herkenbaar” en “haalbaar” is dan de NBA. De NBA wordt gedomineerd door “freaks of nature” met afmetingen die ik op de markt in Peer zelden tegenkom. In de Euroleague zie je dat spelers als Sam Van Rossom met een gemiddelde lengte echt een glansrol op Europees topniveau kan hebben.

Natuurlijk snap ik dat jongeren uitkijken naar de highlights en spectaculaire dunks uit de NBA. Maar een doorsnee wedstrijd (dan spreek ik even niet over de NBA play-offs) uit de Euroleague is veel interessanter om te volgen. Het teambasketbal staat voorop, het spel is puurder, alle loopfouten worden strikt gefloten, iedere wedstrijd wordt op het scherpst van de snee gespeeld in arena’s die bomvol gepassioneerde fans zitten. Bovendien is elke wedstrijd haast een clinic, voor spelers op technisch vlak, maar bijvoorbeeld ook voor coaches op tactisch vlak!

Het conflict dat er op dit moment bestaat tussen Euroleague en FIBA schaadt onze sport echt wel hard. Het zorgt er bijvoorbeeld voor dat Euroleague spelers niet kunnen deelnemen aan de FIBA windows van onze nationale teams. Maar laat ons eerlijk zijn, op dit moment is een Belgisch team in de Euroleague echt wel een utopie. Het niveauverschil met de Champions League is gigantisch.”

Wat moet er volgens jou gebeuren in het Belgisch basketbal?

“Er zijn zoveel dingen te doen. Op alle fronten. Ik twijfel er geen seconde aan dat er voldoende mensen zijn met passie voor basketbal die ook iets willen bijdragen. Ik zie heel veel goede bedoelingen en projectjes. Maar ik mis er een visie achter. Een visie op langere termijn. Een van de belangrijkste doelen moet zijn om onze oogkleppen af te zetten. We hoeven echt niet het warme water opnieuw uit te vinden. Er zijn voldoende voorbeelden in het buitenland. Om die stap te maken heb je mensen nodig met internationale ervaring. Enkele voorbeelden:

– De organisatie van de “Centres de Formation” in Frankrijk staat al jaren als een huis, met trouwens meerdere NBA producten tot gevolg
– Jaren geleden stond het niveau van de Duitse Bundesliga niet hoger dan de Belgische. Zij hebben een plan opgesteld om tegen 2020 bij de Top 3 van de leagues in Europa te behoren. Missie geslaagd.
– Neem een voorbeeld aan de initiatieven die in Litouwen en Frankrijk genomen worden om de instroom in de sport te vergoten
– De “MiniCopa del Rey” in Spanje is een jaarlijks U14 (!!) basketbalfestijn met bomvolle tribunes. Dat is bijvoorbeeld een concept dat op Belgisch maar ook op Limburgs niveau relatief eenvoudig kan gecopieerd worden.
– Ga kijken hoe de jeugd in Spanje wordt opgeleid. Ook in de kleinere clubs, met zeer beperkte budgetten.

Er zijn zoveel zaken op te pikken, zowel basketbaltechnisch en -tactisch op het veld maar ook qua opbouw van organisatie, structuur en cultuur. “

We hebben sterren nodig. Mensen als Sam Van Rossom, Emma Meesseman en Hans Vanwijn moeten hier meer in beeld komen.

“Een tweede belangrijk item is dat een sport voorbeelden nodig heeft. Individueel of als team. Dat is ontzettend belangrijk voor de instroom van nieuwe sporters, maar ook voor de media-aandacht en het aantrekken van sponsors. Je hebt “sterren” nodig, daar is het hele concept van de NBA bij op gebouwd. En die sterren kan je mee creëren. En daar scoren we echt wel onvoldoende op. De Franse federatie FFBB is voor mij een absoluut voorbeeld hoe ze zijn atleten tot idolen creëert en betrekt bij zijn projecten op alle niveaus. Ik blijf enorm versteld staan van het feit hoe de prestaties van bijvoorbeeld een Sam Van Rossom onderbelicht blijven in ons land. Hetzelfde geldt ook voor Hans Vanwijn als Limburger. Te weinig mensen beseffen hoe uniek de prestaties van een Emma Meesseman zijn in een mondiale sport als het basketbal. En de beleidsmakers in het basketbal hebben daar een heel belangrijke rol in te spelen. Daarvoor moet je inzetten op nog meer mensen met passie voor basketbal. Dat doe je niet tussen de kantooruren, maar met mensen die letterlijk basketbal ademen.”

Ambitie

“Bovendien moeten we als Belgen ambitieus durven zijn! Durf doelen stellen en ervoor gaan. Op alle vlakken. Terwijl de Euroleague op seniorsniveau te hoog gegrepen is, moeten we bijvoorbeeld wel als doel durven stellen om bijvoorbeeld deel te nemen aan het U18 Euroleague tornooi, zoals bijvoorbeeld ook het UK onlangs gedaan heeft. Daarvoor is een juiste omkadering nodig, maar ook de volledige toewijding van onze talenten. Dat talent is er, op en naast het veld, maar moet verder en beter ontwikkeld worden. En om van jongeren te vragen zich volledig toe te wijden, moeten zij ook wel een perspectief hebben. Een perspectief om het te maken als profbasketter met voldoende kansen en doorgroeimogelijkheden op het hoogste niveau. Waarbij ook een volwaardig loon en status wordt opgebouwd. Op Limburgs vlak heeft hier Limburg United wel een bepalende rol te spelen.

En natuurlijk ben ik er mij van bewust dat deze hele Corona crisis een extra obstakel vormt. Maar het biedt ongetwijfeld ook opportuniteiten. Ik houd het best voor mogelijk dat na deze crisis de nood om deel uit te maken van een club (als speler, fan, vrijwilliger of sponsor) nog nooit zo groot zal geweest zijn. Dat kan een ongeziene mogelijkheid zijn voor de mooiste sport te wereld, en bovendien DE ploegsport bij uitstek! “

Je bent ook een sterke analist van wedstrijden en spelers. Jij vindt cijfers en statistieken heel belangrijk. Waarom?

“Door mijn studies heb ik een achtergrond in de wiskunde. Dat analytisch vermogen heeft me altijd geholpen als coach. Het feit dat er zoveel meer driepunters worden geshot dan vroeger is bijvoorbeeld een direct gevolg van “analytics”, de wiskunde toegepast op het basketbal. Analytics gaat alleen maar aan belang winnen de komende jaren. Het is een domein waarin we hier in Europa nog serieus achterop hinken tov de VS. Analytics vervangt het buikgevoel als coach niet, maar het helpt wel om betere beslissingen te nemen. Ofwel zorgt het voor beter gefundeerde beslissingen ofwel corrigeert het op momenten dat je buikgevoel je in de steek laat. Hier in Europa hebben we niet de budgetten uit de NBA waar elk team een volledig “analytics department” heeft om de coaching staff te ondersteunen. Vandaar dat coaches die hun buikgevoel combineren met de nodige knowhow van analytics in de komende jaren een voordeel hebben.”

Wat zijn je plannen voor de volgende jaren?

“Ik prijs me ontzettend gelukkig in de situatie waarin ik voluit van mijn passie kan leven. Al bijna 10 jaar nu. Maar mijn honger is nog lang niet gestild en ik ben ambitieuzer dan ooit voor de toekomst.

Natuurlijk besef ik dat we nu enkele moeilijke jaren doormaken als gevolg van de Corona crisis. Concreet had ik een deal getekend om aan de slag te gaan tijdens de zomermaanden in een league ver weg van hier. Maar dat is nu hoogst onwaarschijnlijk geworden door de huidige reisrestricties. Toch heb ik de hoop nog niet opgegeven om dat mooie nieuws binnenkort te kunnen delen. Indien de plannen niet kunnen doorgaan, zal ik deel uitmaken van de staff van die club in een consultancy rol vanop afstand.”

Blog

“Via mijn blog www.pascalmeurs.com probeer ik op regelmatige basis mijn ervaringen en visie te delen. Soms erg basketbal-technisch, maar evenzeer elementen rond de promotie van onze sport bijvoorbeeld.”